4 juli 2013 | San Francisco
Omdat ik een paar dagen thuis ben geweest nadat mijn stem me volledig in de steek gelaten had en ik dus "not fit to fly" was, kreeg ik een volledig nieuw rooster. Ik vond dat heel jammer, want ik was heel content met mijn rooster, maar zodra ik me beter meldde kreeg ik een vlucht naar San Francisco. Super!!! En dan ook nog een vlucht waarbij ik Independence Day in The States mag vieren!!! Wat een verwennerij!!!
Bijna bij het Bemanningencentrum kom ik een collega tegen die op dezelfde vlucht zit. Haar zus blijkt de vorige bewoonster van mijn huidige appartement te zijn. Zo grappig!!! Wat is de wereld toch klein... :)
Naar San Francisco gaan we met een 747, all pax. Ofwel, geen vracht bij ons, maar alleen passagiers. Wat een grote kist!!! Ik sta helemaal achterin en om daar te komen is best een flinke wandeling. Gelukkig heb je allemaal een eigen "sectie" en die zijn allemaal vergelijkbaar qua grootte.
Natuurlijk zijn we eigenlijk moe, want we hebben er al een werkdag op zitten, maar met een tijdsverschil van 9 uur is het even aanrommelen hoe je het gaat doen met de jetlag....
Na aankomst in het hotel gaan we de stad in. We zitten in het centrum, dus we wandelen lekker de deur uit. Gelukkig ben ik met collega's die hun (shop)weg goed kennen in Frisco. Ik dribbel vrolijk mee. Mijn collega heeft 2 kinderen en heeft zichzelf tot taak gesteld een paar speciale sneakers te vinden. Ze vindt van alles (wat ook mee gaat), maar geen sneakers.
Op het dak van de Macy's zit The Cheesecake Factory. Ik ken de naam wel uit de tijd dat ik zelf nog in Amerika woonde, maar ik had er nog nooit gegeten. Ik dacht ook dar je er alleen maar Cheesecake kon eten (geen succes met een glutenallergie), maar je blijkt er van alles te kunnen eten. Gelukkig. Uiteraard bestel ik meteen een Virgin Pina Colada; dat blijft echt heerlijk!!!
Na het eten gaan we langzaam weer terug naar het hotel. We stoppen nog even bij de Sephora. Aangezien die in Nederland geen winkels meer heeft, kan ik hier mooi even een nieuwe lipgloss halen. Niet superspannend, maar wel één van de voordelen van mijn werk: je haalt overal ter wereld je spulletjes vandaan...
Uiteindelijk ben ik 24u op en vind ik het een mooie tijd om te gaan slapen.
De volgende dag is The 4th of July. Aan het ontbijt leer ik dat de meeste van mijn (vrouwelijke) collega's weer gaan shoppen. Ik heb niets nodig en daarbij wil ik graag de stad San Francisco zien, dus met mijn deurmaatje twijfel ik of we gaan fietsen, of een hop on hop off tour gaan doen. Fietsen geeft meer vrijheid, maar ik zie best een beetje op tegen de heftige heuvels van Frisco, dus ik opteer toch voor de bus.
Om 11u zitten we in de bus en we zijn duidelijk niet de enige. Het is druk!!! We moeten onderin de bus zitten, maar na 2 haltes kunnen wij naar boven, naar het cabrio-gedeelte. We besluiten gewoon de hele ronde te blijven zitten en nergens eraf te gaan. Daarna doen we de ronde nog een keer en gaan we eruit waar we willen. Goed idee!!!
De tour leidt ons door superleuke wijken en we vinken af waar we eruit willen. Op een gegeven moment staan we enorrum in de file. Stapvoets zijn we een uur onderweg om bij The Golden Gate Bridge te komen. Wat een indrukwekkende brug!!! Op het moment dat we daar aankomen, hangt er nog een flinke mist over de brug. Een beetje jammer, maar tegelijkertijd ook wel juist heel mooi!!! We zien ook Alcatraz nog liggen, ook in de nevelen....
Ik weet dat The Golden Gate Bridge DE toeristische trekpleister is, maar we blijven daar wel heel lang wachten. We gaan er overheen, keren aan de andere kant en gaan er dan weer terug overheen. Dat duurt een eeuwigheid!!! Op de brug is het STEENkoud!!! Blij dat we een jasje meegenomen hebben... :)
Uiteindelijk is het bijna 14u als we bij Pier 39 aankomen. Ook een enorme toeristische trekpleister. We zijn dan al 3 uur onderweg en zijn nog niet rond. Maar we zijn wel hongerig, dus we stappen uit en genieten van de muziek, optredens en voorstelling van stuntvliegers. Dat allemaal vanwege Independence Day. Ik moet zeggen dat het me verder tegenvalt wat er allemaal aan uitingen is. Ik had verwacht dat mensen uitgedost zouden zijn, maar eigenlijk niets van dat alles. Ik heb te veel een Koninginnedag-beeld voor ogen...
Bij Pier 39 ligt het altijd helemaal vol met zeeleeuwen, maar het is momenteel paringsseizoen, dus er ligt er niet één. Dat is dan ook wel weer bijzonder...
Rond 16u stappen we weer op de bus en we komen volledig vast te staan in de file!!! Alle verkeer staat muur en muurvast en we doen er een eeuwigheid over om de laatste 5 haltes terug naar het beginpunt af te leggen. Ofwel, nog een rondje zit er ECHT niet meer in... Maar ach, we genieten toch wel.
Om 18u hebben we met (bijna) de hele crew afgesproken bij een Thais restaurant. Daar bespreken we wat we gaan doen. Er is namelijk 's avonds natuurlijk vuurwerk en dat wil ik wel meemaken. Mijn maatje ook, maar de rest haakt één voor één af... Het beste uitzicht heb je bij Pier 39, maar volgens een collega is dat een uur lopen. Daar maak ik me nog niet zo druk over, maar wel over dat uur terug lopen. Het vuurwerk begint pas om 21.30u en de volgende dag is de vlucht terug, waar ik wel fit aan wil en moet beginnen.
We besluiten dus naar de haven te lopen in de omgeving van Bay Bridge, vanwaar je het vuurwerk ook kunt zien. En dat is maar 15 minuten lopen.
We veroveren een top plek, vanwaar we het vuurwerk met zijn tweeën goed kunnen zien. Het is druk, maar mensen staan vrij stil naar het mooie vuurwerk te kijken. Ik verwachtte oooooh's en aaaaaah's, maar die bleven grotendeels uit. Pas bij de finale kwam iedereen wat los. Ik ben blij dat ik het wel gezien heb.
De volgende dag aan het ontbijt horen we van de crew die de dag ervoor aangekomen is, dat het half uurtje lopen was naar Pier 39 en dat het daar één groot feest was. Beetje jammer dat we dat niet wisten. Een half uurtje lopen hadden we best nog wel gered....
Ik neem nog even de tijd om de stad in te lopen voordat het Calling is... Echt een leuke stad, waar nog veel aan te ontdekken valt!!!
P.S. De dag dat ik terug ben uit San Francisco komt het nieuws van de verongelukte 777 op het vliegveld van SFO. Het maakt enorme indruk op me. Omdat het het vliegveld is waar ik net vandaan vertrokken ben. Omdat het indirect collega's zijn die het overkomen is. Omdat het me erg met mijn neus op de feiten drukt, waar je voor traint tijdens de opleiding. Ik duik dan ook direct nog een keer mijn boeken in, want ik realiseer me meteen weer hoe belangrijk het is dat je alle noodprocedures kunt dromen en in automatisme uitvoeren. Dit keer zijn er gelukkig maar 3 doden. Dat zeker door het vakkundige optreden van de Koreaanse crew...... Respect daarvoor!!!