22 juli 2013 | Los Angeles

In mijn nieuwe rooster dat ik na mijn betermelding gekregen heb, zit ook een 3-daagse Los Angeles. Daar kijk ik errug naar uit, ook al hebben we maar 24u tussen landing en weer opstijgen.

In Nederland vallen de mussen van het dak door de hittegolf, maar ik ben niet jaloers, want ik ga naar "the sunny state of California"!!! Dacht ik.....
Bij de landing hangt er een dik pak wolken boven LA. Maar goed, het is half 12 in de ochtend, dus dat kan nog goed komen. Eenmaal gearriveerd bij het hotel hangt er nog steeds een dik pak wolken en van de op de weerapp beloofde 36 graden is ook al nix te merken.

 
Ik had bedacht te gaan skeeleren langs de boulevard. Speciaal alles meegenomen (en dat weegt gelukkig nix in je koffer), maar het weer nodigt niet uit. Aangezien skeeleren met nat weer een slechte optie is (zeker als je net zoals ik er geen fluit van bakt) en de lucht weinig goeds belooft, besluit ik me bij de rest van de crew te voegen: shoppen... *zucht*
Er zit namelijk een Mall naast het hotel, dus iedereen duikt daar in.
Ik ben blij dat ik toch nog even de ruimte in mijn koffer benut heb om een lange spijkerbroek en een jasje erin te gooien, want buiten is het gewoon echt fris!!! En in die Mall loeit natuurlijk de airco, dus daar is het ook niet echt aangenaam...

De Mall ziet er een beetje aftands uit en met mijn jetlaghoofd raak ik een beetje de weg kwijt. Ik heb nix nodig en ben dan ook niet in shoppingmodus (hûh????), maar ik loop voornamelijk rond. Ik kom nog wel een winkeltje tegen waar ze fantastisch lelijke jurken verkopen. De naam Glitzy zegt eigenlijk genoeg... En een leuk winkeltje waar ze t-shirts met My Little Ponies erop verkopen. Volledig jeugdsentiment, maar ik kan de verleiding weerstaan.
Uiteindelijk vind ik de Hollister. Een winkel waar ik nog nooit geweest ben, maar allerlei collega's over hoor, of mee zie lopen. Beetje Abercrombie-achtig. Ik sta met 2 collega's te kletsen en vind een grappige trui voor $ 40, maar eigenlijk heb ik dat er niet voor over. Dan komt de Captain en hij vraagt of het een gewoon geprijsd artikel is, want dan heeft hij een 40%-kortingskaart, maar hij heeft 2 artikelen nodig om de korting te krijgen en hij heeft er maar 1. Dus voor ik het weet heb ik een trui voor $ 25. Dan is hij ineens een stuk leuker!!! :)

Daarna gaan de Captain, een CA en ik eten bij de Japanner. Er komen steeds collega's bij en er vallen er weer af. Maar de rainbow-roll vindt gretig aftrek!!!
Na het eten ga ik nog even op zoek naar een winkel waar ze shampoo verkopen. Ik weet namelijk dat LA (een van) de enige bestemming(en) is waar ze mijn favoriete haarmasker verkopen: 911 Emergency Pak van Hayashi. Niet te krijgen in Nederland  of op andere bestemmingen. En aangezien ik al een echte stess word, heb ik nu al mijn adresjes voor bepaalde dingen. Ga dan ook met een grootverpakking de deur uit. Helemaal happy stess!!!

Uiteindelijk ben ik rond 18u weer in het hotel (3uur 's ochtends Nederlandse tijd) en ik kijk bijna scheel van vermoeidheid. Dus lekker mijn bed in. Ik weet dat ik op een onchristelijke tijd wakker word, maar ik kan niet meer. Daarbij is deze trip maar 24u, dus ik wil ook niet volledig de jetlag in gaan...
Om 1 uur word ik uit mijn bed gebeld. STOM!!! Vergeten telefoon uit te zetten.... Ik heb er al ruim 6u slaap op zitten, dus ik ben best wakker. Maar ik dwing mezelf te blijven liggen in het donker, met het idee dat ik dan vast wel weer in slaap val. Uiteindelijk lukt dat ook. En ik ben tussendoor wel een paar keer wakker, maar ECHT wakker ben ik pas om 5.45u. TOP!!!

Dus ik sta op en ondanks dat er nog steeds een wolkendek hangt, stap ik met mijn skeelers in de taxi en ga ik naar Redondo Beach. Daar stap ik op de skeelers en ik besluit naar het noorden te skeeleren.

Bijzonder vind ik het, dat om 7u er heel veel mensen hardlopen. Maar van alle leeftijden!!! Ook jonge jongens van 12, 13 jaar. En moeders met kinderwagens en vaders met dochters van een jaar of 8. Echt heel goed!!! Als ik toch ooit zo sportief kan worden..... *zucht*

Ik kom nog een paar skeeleraars tegen, maar niet veel. Ik had verwacht dat iedereen vol ingepakt zou zitten qua bescherming, aangezien iedereen al met een helm fietst. Maar ik werd ietwat meewarig aangekeken met mijn kniebeschermers, elleboog- en polsbeschermers. Geen helm, dat dan weer niet...
Nou ja, laat ik gewoon heel eerlijk zijn: ik kan gewoon niet (zo goed) skeeleren. Ik kan wel goed rollen. Dat dan weer wel. Maar ik durf ook niet te hard te gaan, want remmen kan ik ook niet zo goed.... Maar het ging best aardig.... Ik ben 1 keer vol op mijn billen terecht gekomen. "Slippery when wet". Ja, dat weet ik (...nu). Ik zag er denk ik uit als in een tekenfilm: maaiende armen, naar voren, naar achteren, blijf net overeind, boink!!! Net niet dus.... Maar goed, ik heb me geen pijn gedaan. Vond het vooral gênant. Dus deel ik het nu gewoon even met de hele wereld: de schaamte voorbij.

Had ook nog wel een spannend momentje toen ik een helling naar beneden kreeg, met aan het eind een kruisende weg. Er was grotendeels een muurtje langs, dus dat heeft me gered. Maar uiteindelijk was toch echt het muurtje weg.... Op hoop van zegen heb ik het gered...

Daarna eventjes ergens gaan zitten en ik had meteen een poes die met me kwam kroelen. Gezellig!!!
Ik had gehoopt ergens een ontbijttentje te vinden, maar dat zit er niet in.
Ik skeeler dus door en zie zo Hermosa, Manhattan en El Segondo Beach. Bij de laatste houdt de boulevard op. Ik blijk naar het vliegveld geskeelerd te zijn. Best stoer!!! Ik heb ruim 15 km afgelegd en ik ga echt niet dezelfde weg terug. Dus bij een benzinepomp bellen ze voor een taxi en die brengt me terug naar het hotel.

Nog eventjes terug naar de Mall om wat te eten en dan is het tijd om te gaan. Om 11u is het Calling. Ik heb er al bijna een halve dag opzitten. 9u tijdverschil is echt lastig!!!
Uiteraard schijnt de zon zodra ik in mijn blauwe pakje buiten sta. Stralende lucht..... *zucht*

We vliegen terug met een 747-combi. Op de heenweg hebben in het cargo-gedeelte paarden gestaan en dat ruik je meteen als de deur naar het vrachtruim open gaat. Maar dit keer vervoeren we 2 concept-cars. Alles waar je een merk zou verwachten, is afgeplakt. Wekt natuurlijk de nieuwsgierigheid op, maar we worden helaas nix wijzer.... De bestickering met wit en grijze stippen, is speciaal zodat spotters die er een foto van maken de contouren niet meer kunnen herkennen en zo dus ook niet het merk kunnen raden.
Ook heel leuk is, dat ik een man in mijn sectie heb, die ik herken... Maar ik weet niet waarvan. Op het risico af dat ik heel dom overkom, omdat hij een onwijze BN-er is, die ik niet als zodanig herkend heb, zeg ik toch dat hij me heel bekend voorkomt. Blijkt dat zijn gezin en hij ook in mijn sectie zaten op weg naar San Francisco!!! Wat leuk!!! Wist toen ook nog precies wat die man graag dronk en heb dat natuurlijk meteen geregeld: thee zonder suiker (nee, geen passagiers dronken gevoerd). Werd na de vlucht bedankt voor de waanzinnige service. Toch leuk!!!

Volgende keer hoop ik op een 4-daagse, of als ik toch mag kiezen dan maar een 5-daagse!!! Oh ja en dan met zon graag!!!!