16 augustus 2013 | Havana (I)

Dit is een trip waar ik enorm naar uitgekeken heb: ik ben nog nooit echt in Zuid Amerika geweest en ik denk dat de charme van Havanna in de komende jaren steeds verder verloren zal gaan, doordat Cuba opengesteld gaat worden voor import van alles wat het Westen te bieden heeft...
Daarbij doe ik deze trip met mijn maatje uit Dallas en zij heeft al wat leuke dingen uitgezocht, dus ook hier laat ik me weer leiden. Heerlijk als je zelf niet na hoeft te denken :).

Bij de ontmoeting kom ik er ook nog achter dat mijn Service trainster van de opleiding aan boord is als "Observer". Leuk hoor!

Na een vlucht van ruim 10 uur komen we aan in Cuba. Direct na het verlaten van het vliegtuig worden we overvallen door de warmte. En waar al mijn vorige trips naar "Westerse" landen waren, waar de airco overal loeit, zie je op dit vliegveld gewoon iedereen nog ouderwets waaieren met paspoorten, boardingpassen en alles waar maar mee gewapperd kan worden. Meteen vol in de charme van Cuba!!!
Ook echt het bewonderen waard zijn de uniformen van het vrouwelijke personeel op de luchthaven: strakke bloesjes, hele korte superstrakke rokjes en daaronder een grote variëteit aan netpanties. Met bloemetjes, streepjes, ingeweven "jarretelles"... Het kan allemaal.

Al tijdens de tocht naar het hotel vallen we van de ene verbazing in de andere. Het is inderdaad net of je op een filmset terecht gekomen bent. Die oude auto's rijden hier echt nog rond!!! Er zijn wel wat nieuwere auto's, maar deze zijn duidelijk nog in de minderheid.
De gebouwen waar we langs rijden, zouden bij ons al jaren op de slooplijst hebben gestaan. Alles is oud, afgebrokkeld, afgebladderd, kapot en vergane glorie. Maar tegelijkertijd ook prachtig in zijn verval!!! Je kunt je nog echt wel voorstellen hoe waanzinnig mooi het hier geweest moet zijn toen die gebouwen er net stonden...

Na aankomst in het hotel spreken we met bijna de hele crew een tijd af. Uiteraard breekt er onweer en een hoosbui los op het moment dat wij de deur uit willen. Als de regen iets minder wordt, gaan we naar een bar in de buurt van het hotel. Deze bar schijnt de bakermat van de Daiquiri's te zijn. We worden nog getrakteerd op live muziek. Ook iets waar Cuba natuurlijk bekend om staat.
Na een drankje daar lopen we door een grote toeristenstraat naar La Bodeguita del Medio. Volgens overlevering is dit de plek waar de Ratpack altijd naartoe gingen. Alle oppervlakken van deze bodega zijn beschreven: muren, tafels, balustrades... Hier eten we wat. De Cubaanse keuken is niet heel spannend, maar een lekker stuk kip, met rijst en bruine bonen gaat er prima in. Ook hier is weer muziek. Niet iedereen haalt het einde van het eten en in plukjes taaien er steeds wat mensen af.
Ook beneden op straat wordt muziek gespeeld en gezongen. Het is duidelijk dat dit het grote vermaak is. Maar op een gegeven moment komt toch echt die man met de hamer en moet ook ik verstek laten gaan. Met de Co en zijn vrouw ga ik weer terug naar het hotel. Er zijn er die het nog later gemaakt hebben, maar dat ging mij niet lukken op Virgin Colada's.

De volgende dag hebben we om 8u 's morgens afgesproken met een gids die ons kan vertellen wat de mogelijkheden zijn om een trip te maken. Ik heb Havanna zelf ook nog niet gezien, maar ik heb nu leuke collega's die bereid zijn echt iets te doen, dus ik ga graag mee. Havana zelf komt morgen wel en eventueel de volgende keer... Nu genieten van de kansen die nu voorbij komen.
We gaan in een oude Pontiac op pad met 4 meiden. Eerst een paar dingen zien in Havana en dan door. In de stad komen we langs het beroemde hotel waar Ernest Hemingway verbleef. Ook nog een gevangenis en een gebouw waar mensen vermoord werden die tegen het regime waren. Gruwelijk besef dat dat heel gewoon was hier....
In de wijk met de ambassades komen we ook langs een van de huizen van Castro. Nog nèt op tijd op de kiek kunnen zetten.

En dan door naar Viñales. Dat schijnt in de top 10 van Things To See in Cuba te staan. We rijden door de meest prachtige natuur en langs fantastische kleine huisjes. We komen ook van die grote ommuurde boerderijen tegen en vragen ons af of dat van die communistische werkboerderijen zijn....
Viñales is een allerschattigst dorpje, waar we gaan eten in een restaurantje in een achteraf straatje. We zijn de enige gasten en worden volledig in de watten gelegd. Ze hebben daar de allerlekkerste Virgin Piña Colada ever!!! Geserveerd in een hele ananas.
Ik stuit nog op een bak vol met schildpadden en ook nog 2 baby krokodillen. Niet echt standaard accessoires voor een restaurant zou je zeggen.
Hier een tonijn, ook weer met rijst en bonen. Ik vind het eerlijk gezegd heerlijk. Weet niet of ik het 3 weken zou willen eten, maar ik geniet er nu zeker van.

Na het eten gaan we een tocht te paard maken. Ik wist dat dat tot de mogelijkheden behoorde, dus ik heb mijn laarzen en sporen meegenomen. Die sporen zijn geen overbodige luxe, want het zijn echt van die lamgeslagen manegepaarden, die je met geen mogelijkheid vooruit kunt branden. Heel fijn voor mijn 2 collega's die nog nooit gereden hebben, en de 3e collega, wel met rij-ervaring, vindt het ook wel prima.... We komen bij een heel klein lokaal mini-strandje. Ik had daar een idyllisch beeld bij, maar dat is het niet echt. Wij trekken dus ook echt niet onze bikini's aan en wij gaan ook het bruine water niet in. Onze gidsen snappen geloof ik niet echt dat wij de charme van de plek niet zien. We kruipen dus weer op de paarden en gaan verder. Ik mag op een ander paard. Eentje wel met pit, dus ik galoppeer er een paar keer even heerlijk vandoor, om daarna weer bij de groep terug te keren. Ik ben helemaal in mijn element!!!
Het is wel briljant dat we op het heetst van de dag op de paarden zitten en de zon doet haar werk goed. We zijn blij als we even in de schaduw kunnen zitten bij een ecologische boerderij waar we met een prachtig uitzicht op een veranda genieten van echte ecologische limonade.
Maar ja, uiteindelijk moeten we toch nog een stukje rijden te paard. Mijn collegaatjes zien het eigenlijk niet meer zitten. Mij kan de tocht niet lang genoeg duren, maar ik wil niet te blij doen, dus ik hou me even stil :)!!!

Terug bij de auto stappen we toch wel helemaal gaar weer in en beginnen we aan de terugweg van 2,5 uur. Jetlag kicks in en we zitten al de hele dag in een auto met de ramen open, of op een paard, dus we zijn wel een beetje af. Maar ja, het is een auto zonder autogordels en ook het verkeer is allemaal iets anders dan in Nederland, dus niemand van ons durft te gaan slapen en we kletsen elkaar de tocht door.
Op een gegeven moment moet de chauffeur keihard remmen voor een gat in de weg. Buiten dat de achterligger bijna in onze achterkant zit, moeten we aan de kant gaan staan om de remschijven met water te koelen. Tja, dat krijg je met een oude auto. We grappen nog dat we strax vast komen te staan in de binnenlanden van Cuba.
Ongeveer 60 kilometer voor Havana begint de auto raar te doen. Ons Spaans is niet briljant, al is dat beter dan het Engels van de gids. Al met al krijgen we niet een echt antwoord op wat er mis is met de auto en blijft het gissen. We zijn blij met iedere kilometer die we vorderen. Een paar keer gaat de chauffeur helemaal rechts rijden en heel langzaam, wat bij mij bijna een lachkick veroorzaakt. Eigenlijk is het niet om te lachen, maar ik vind het ook wel weer heel grappig... Gelukkig redden we het tot in Havana. Maar niet helemaal tot het hotel. We moeten toch echt aan de kant. Onze gids gaat kijken en er is een kabeltje (van de versnellingen???) stuk. De laatste kilometers leggen we af in zijn "vrij". We zijn blij dat het een "automaat" is... Echt een avontuur!!! Uiteindelijk zijn we na een trip van 3 uur in het hotel. We stappen volledig verfomfaaid uit die auto. Wat zien we eruit!!! Ach, zo kunnen we nog wel een drankje doen in de hotelbar, voordat we gaan douchen en ons bed in duiken...

De volgende ochtend gaan we na het ontbijt met dezelfde meiden de stad Havana in. We hebben een mooie route uitgestippeld die we (in de hitte) gaan lopen. We zitten met het hotel al in de oude stad, dus we lopen eruit en zitten meteen in alle pracht en praal die Havana te bieden heeft. Alles is even mooi en bijzonder om te zien en ik kan dan ook niet stoppen met het maken van foto's. De sfeer en schoonheid van deze stad zijn niet te beschrijven en eigenlijk ook niet op camera vast te leggen. Al ben ik eerlijk dat het aangename gezelschap de ervaring nog leuker maakt.
We komen bij een antieke boekenmarkt. Vandaar gaan we met een paardenkoetsje naar een overdekte markt. Daar moeten we toch even een flesje rum en sigaren kopen natuurlijk.
Dan lopen we weer verder. Mijn oog valt op een heel bijzondere lichtval in een vervallen pand. We mogen binnen even kijken. Ik kan daar echt parels van foto's maken. Het pand is echt zwaar in verval, maar het lijkt nog steeds wel bewoond. Je wordt er een beetje verdrietig van, dat mensen zo wonen...

Op straat is van alles aan muziek en voorstellingen. Met de mooie omgevingen, weet je bijna niet waar je nou moet kijken; alles is mooi.
Voor de lunch gaan we naar het restaurant in het hotel; dan weten we zeker dat we op tijd terug zijn voor Calling. Want ons verblijf is maar 48 uur. Al zou je aan de hand van de foto's denken dat we er 2 weken geweest zijn. Van mijn bestemmingen waar ik tot nu toe geweest ben, komt deze echt binnen met stip op 1...!!!