2 maart 2014 | Musqat (I)
Musqat staat al een tijdje op mijn lijstje van bestemmingen die me erg leuk lijken, maar ik heb hem nog nooit aangevraagd. Dat hoeft ook niet, want deze krijg je vanzelf wel. Zo krijg ik hem ook. Deze vlucht gaat met een tussenstop in Doha, Qatar, dus ook al is het niet zo ver weg, tegen de tijd dat je in Musqat bent, heb je er al een flinke dag op zitten.
Maar als je bij aankomst dan ziet dat de buitentemperatuur 28 graden is en het is al rond 23u, dan ben je die lange trip al meteen weer vergeten.
Na aankomst in het hotel gaan we nog even borrelen met een deel van de crew. We zitten heerlijk buiten op een stel loungebanken en het voelt als een heerlijke zwoele zomeravond. Ik wil heel graag iets gaan doen morgen, om nog iets van het land te zien. De Co offert zich op en gaat wel met me mee. Om 2u 's nachts lokale tijd spreek ik voor de volgende ochtend half 10 een dolfijnentocht voor 2 personen af. Uiteraard kunnen ze bij de conciërge die tocht dan niet meer boeken, dus ik word om half 8 gebeld of de tocht door kan gaan. Tuurlijk, piep ik enthousiast.
Maar als ik pas 2.45u in mijn bed stap, ziet 7.30u er best vroeg uit op mijn wekker. Ik besluit hem op 8u te zetten. En dat is gelukkig, want ze bellen "pas" om 8u, dat de tocht doorgaat. Ik laat de Co nog even in onwetendheid, zodat hij nog eventjes "uit kan slapen".
Om half 9 bel ik hem dan toch echt en om half 10 zitten we in het busje op weg naar de boot, met nog een stuk of wat andere mensen, ook van andere hotels. We stappen op de boot en we varen een stuk de zee op. De Co en ik zijn eigenlijk verrassend fris voor zo'n korte nacht. Uiteindelijk minderen we wat vaart en de Co en ik gaan alvast naar boven, naar het dak van het schip, waar we prachtig uitzicht hebben.... op het water. We zien namelijk niets wat op een dolfijn lijkt. Maar in de verte zien we een aantal bootjes bij elkaar liggen en we gaan er van uit dat dat ook wel de plek zal zijn waar de dolfijnen zitten.
Dat klopt ook. We varen erheen en komen in een groep van zo'n 300-400 dolfijnen, volgens de kapitein. Overal om ons heen duiken ze op. Maar ze op de foto krijgen is nog een hele toer. En je camera op de juiste plek op het juiste moment, en dan de knop in drukken, en snelle reactie van je fototoestel. Ik zie dat ik vooral veel foto's heb van de zee... Met golfjes waaraan je kunt zien dat er dolfijnen net onder water gegaan zijn. Beetje jammer, maar heb wel een aantal foto's waar je ook echt dolfijnen kunt zien.
We zijn gegaan voor de tour met snorkelen, dus we varen een baai in en gaan daar uiteindelijk op een schitterende plek voor anker. En dan moeten we het water in. Met duikbril en snorkel, maar zonder zwemvliezen. De Co ligt zo in het water, maar ik doe er wat langer over. Het water is namelijk steen en steenkoud. Daarbij ben ik al niet zo'n held in het water en dit keer ga ik snorkelen zonder zwemvest.... Ik vind het nogal wat. Ik merk dat ik in het water meteen de paniek voel opkomen, maar ik verman me. Niet aanstellen; ik heb dit zelf bedacht....
Vanaf de boot hebben we een schildpad zien zwemmen, dus daar ga ik naar op zoek, maar die kan ik natuurlijk nooit meer vinden. Ik zie wel mooie vissen, maar echt veel zijn het er niet. De Captain had ons al gewaarschuwd, dat het zou kunnen dat je nix zag, maar ook dat je tussen de haaien en de mantaroggen zwemt. Ik geloof dat ik blij ben dat het de eerste optie is?
Ik lig op een gegeven moment klappertandend in het water, dus als de Co voorstelt eruit te gaan, zeg ik geen nee. Aangezien we zo dom zijn geweest geen handdoeken mee te nemen, moeten we aan de zon drogen, dus we gaan plat op het dak liggen. Het dak is heerlijk warm en zo warmen we van onder en boven weer een beetje op. We kijken nog even als de kapitein de vissen voert, vlakbij één van onze duikers en deze ingesloten wordt door prachtige geel-zwart gestreepte visjes. Ook zien we weer een schildpad. Dit keer een nog grotere. Even overwegen we.... Ehm, nee, ik overweeg eigenlijk helemaal nix. Ik zie het prima vanaf die boot.
We varen helemaal langs de prachtige kustlijn terug, waaraan ook de meest schitterende hotels liggen.
Rond 14u zijn we dan weer terug in het hotel en na een douche om al dat zeewater weer af te spoelen, ga ik even aan het heerlijke zwembad liggen. Ideale plek om nog even een beetje te duffen na zo'n vroege ochtend. Op een gegeven moment komt een collega vertellen dat zij en nog een collega om 15.30u met het busje mee naar de Souk gaan, of ik mee wil. Natuurlijk wil ik dat!!! Dus weer aankleden en mee. Ik zoek niets en ik heb niks nodig, maar de sfeer snuiven vind ik helemaal leuk.
Deze Souk is stukken toeristischer dan die waar ik geweest ben in Koeweit en Baghrein. Hier val ik dan ook iets minder uit de toon met mijn zeker niet lokale uiterlijk, en we worden dan ook niet ieder winkeltje in gesleurd. Uiteraard worden de koopwaar wel aangeprezen, maar op een manier die mij het gevoel geeft dat ik zelf mag kiezen. In het midden van het complex blijkt tussen de plafondlagen een heuse kattenwereld te zijn. De katten lopen rondjes om de koepel en maken een herrie dat het een lieve lust is... Wat kunnen katten toch een dubieuze geluiden maken!
Een van mijn collega's valt op een typisch Arabische lamp. Ik help haar in het maken van de keus die het beste past bij haar interieur en met lamp verlaten we de Souk. Op tijd om nog even een verse mango sap te drinken op een terrasje voordat we opgepikt worden door het busje van het hotel.
Eenmaal terug in het hotel gaat de zon onder en maak ik nog wat foto's van het hotel. Dan gaan we met z'n drietjes eten bij het restaurant van het hotel. Ik bestel een kamelenburger (uiteraard zonder brood, met mijn glutenallergie). Het is heerlijk vlees. Maar ik ben heel eerlijk dat ik de smaak niet heel onderscheidend vind van een goeie rundertartaar. Maar voor het idee is het top en de smaak is ook gewoon echt lekker.
En na het eten is het alweer Calling voor de vlucht naar huis, ook weer via Doha.
Ik heb wel weer alles uit mijn 24-uurs tripje gehaald....