15 mei 2014 | Guayaquil
Het is maar een heeeeeel klein stukje vliegen van Quito naar Guayaquil. Nog geen uur. En toch ben je er bijna een hele dag dag zoet mee.
Allereerst is het al heeeeeel ver rijden van het crewhotel in Quito naar de luchthaven. Dan is er enorm strenge controle op alles en er wordt ook niet zo heel snel gewerkt...
Ik mag tijdens de start in de cockpit zitten. Dat blijft een bijzonder feest. Eigenlijk had ik misschien wel vlieger moeten worden..... Vind mezelf alleen een beetje te oud voor omscholing en om nu een schuld van twee ton nog even op mijn nek te halen.... Dus ik geniet van de krenten uit de pap, dat ik dat machtig mooie beeld mag bewonderen vanaf mijn stille plek op een cockpitstoel.
Tegen de tijd dat we in Guayaquil zijn en omgekleed in de bar zitten, is het eigenlijk alleen nog maar een late maaltijd. Dus ik bestel cerviche, beetje de lekkernij van Zuid-Amerika. Heerlijk!!! En ik had de afgelopen dagen nog geen vis op...
In Guayaquil gaan we na het ontbijt met vier dames met een taxi naar nog een mercado artisinale. Bij binnenkomst splitsen we eigenlijk in twee groepen en ik ga met mijn maat op pad. Maar deze markt is nog troeperiger dan die in Quito, dus ik kan het er niet vinden en mijn maat eigenlijk ook niet. We hebben een tijd afgesproken met de twee andere dames, en dat duurt nog wel even...
Dus wij besluiten buiten te gaan kijken. We waren al gewaarschuwd dat Guayaquil enorm crimineel is, dus we hebben nix bij ons en geen sieraden om. Helaas kan ik door mijn uiterlijk niet bepaald verbloemen dat ik toerist ben.
We hebben gehoord dat het zo mooi moet zijn bij "de gekleurde huisjes". En als we naar buiten lopen, zien we gekleurde huisjes, dus we gaan op pad. Te grappig vind ik, dat we langs allerlei winkeltjes lopen en één daarvan verkoopt doodskisten. Dat zou ik me in Nederland niet kunnen voorstellen, tussen de Hema en de C&A...
We lopen verder en komen bij de gekleurde huisjes. Het is een steil straatje omhoog en alle huisjes die er staan hebben primaire kleuren. Terwijl we naar boven lopen, worden we heel vreemd aangekeken. We hebben in ieder geval alle aandacht. Mijn maatje en ik lachen er wat om, maar ergens voelen wij ook wel dat er iets niet klopt. Zo mooi is het er ook niet, maar misschien verderop? Totdat er een taxi naar beneden komt rijden, die ons maant om daar weg te wezen; het is daar levensgevaarlijk!!! Oeps.... Snel weg dus!!!
We dribbelen terug naar de markt en bekijken de kaart. We zijn vanaf de verkeerde kant erin gelopen. Als we weer compleet zijn, lopen we dan ook eerst naar de boulevard en daar zien we ook huisjes liggen: pastelkleurige huisjes....
De andere twee collega's willen niet in de hitte naar de huisjes, dus zij pakken een taxi terug, terwijl mijn maat en ik verder lopen. Als we bij de huisjes komen, is er een trap naar boven, waarvan alle treden genummerd zijn, beginnend bij 1... We beginnen vol goede moed en het zijn inderdaad hele mooie huisjes!!! De trap is bochtig en iedere keer denk je dat je bovenaan bent. En dan komen er weer meer treden! Uiteindelijk zijn het er 444... En aangezien het best warm is, is dat best een klim!!!
Bovenaan staat een vuurtoren (die we ook beklimmen), die een prachtige uitkijk over de stad geeft. Dan zie je ook duidelijk het verschil tussen de huisjes in primaire kleuren en de huisjes in pastelkleuren....
We hadden bedacht bovenaan wel een taxi te pakken, maar er is geen weg boven, dus we mogen ook alle 444 treden weer naar beneden... Daarna dan wel een taxi naar het hotel en daar nog even voorslapen voor de vlucht.
Op de luchthaven moeten alle koffers (ook die van ons) door een strenge securitycheck. Er lopen honden omheen en ook wij worden gecontroleerd. Maar dat laat wel tijd om eventjes sushi te halen op de luchthaven, voor de terugvlucht... Aaaah, nog ÉÉN keertje dan... om het af te leren...... :)