22 september 2014 | Rio (I) [deel 2]

Bij het opstaan vind ik een briefje onder mijn deur: mijn buurvrouw heeft dat er onderdoor geschoven. Zij is nog wat langer gebleven in de Sportsbar gisteravond, met de Co en de Coco en dat is uiteindelijk een beetje veel later geworden dan bedacht. Dus zij haakt af voor vandaag, voor ons toertje met Rocky.

De Captain en zijn IPB-vriend gaan wel mee, dus samen met nog een stewardess zijn we uiteindelijk met zijn zessen op pad. Zoals afgesproken staat Rocky keurig op ons te wachten en we gaan met hem op pad. We zijn door alle verhalen gooed voorbereid. Ook vandaag hebben we geen sieraden om of handtassen mee, mijn camera is zelfs gewoon thuis gebleven. Ik draag een leren "tool-belt", waar mijn geld in zit en mijn hotelinformatie. Ik heb ook nog geld in mijn schoenen verstopt (mocht ik toch van mijn tool-belt beroofd worden) en mijn telefoon zit weggestopt in mijn bh. Veiligheid voor alles.

We beginnen de dag bij Corcovado, het beroemde gigantische Christus-beeld in Rio, wat door de collega's liefdevol "Ome Cor" genoemd wordt. Toen mijn vriendin en ik hoorden dat we samen naar Rio gingen, hebben we natuurlijk besproken wat we wilden doen. Zij kende de bijnaam nog niet, dus toen ik zei dat ik naar Ome Cor wilde, zei ze meteen dat zij geen familie had in Rio, maar dat zij en haar man graag naar het Christusbeeld wilden.... Heerlijke Babylonische spraakverwarring!!! Maar Ome Cor stond uiteraard meteen op het lijstje.
We hebben het mooiste moment van de dag uitgekozen om daar naartoe te gaan. Waar het gisteren de hele dag geregend en gemiezerd heeft, is het vandaag een stuk droger. En als we bij Ome Cor aankomen, staat hij zelfs nog volledig in de zon. Wat een ontzettend indrukwekkend beeld!!! En ja, óók ik wil een selfie met Ome Cor: armen wijd... Iédereen heeft die foto.... Ik nu ook....
En niet alleen het beeld is indrukwekkend. Je hebt op de berg ook een fantastisch uitzicht over de hele stad.
Van tevoren had ik nog bedacht dat ik een vest meenam, want het zou wel eens koud kunnen zijn boven op de berg bij Ome Cor. Dat was het ook!!! Zeker toen de zon zich verstopte achter de wolken... Beetje jammer alleen dat ik mijn vest in de auto bij Rocky heb laten liggen.......

Op een gegeven moment zijn we behoorlijk afgekoeld en gaan we weer terug naar de auto. We hadden bedacht dat Rocky ons hierna bij de Suikerbroodberg af zou zetten: ook een van de bekendste toeristische attracties en je kunt de top van de berg bereiken met een kabelbaan. Maar de Captain, die uiteraard al vele malen in Rio geweest is, geeft aan dat we eigenlijk beter eind van de middag naar de Suikerbroodberg kunnen gaan... Wij gaan graag meteen af op zijn advies, maar ja, wat doen we dan in de tussentijd?

We willen eigenlijk ook heel graag de favela's zien; de Braziliaanse krottenwijken. Uit het raam van mijn hotelkamer heb ik al wat op de achtergrond gezien, maar je kunt er ook echt naartoe, al is het niet geheel ongevaarlijk. Rocky neemt ons mee naar Rocinha, wat bekend staat als de grootste favela van Zuid-Amerika (in werkelijkheid heeft Venezuela een favela die drie keer zo groot is)....
Als ik heel eerlijk ben, vind ik het ontzettend indrukwekkend. Je ziet dat de huizen echt laag voor laag opgebouwd worden. Iedereen die een huis nodig heeft, bouwt dat gewoon bovenop een stapel die er al staat. En hoe hoger de huizen worden, hoe krakkemikkiger. We hebben het er nog over: wat als daar brand uit breekt???
In deze buurt wordt vooral veel gebruik gemaakt van motortaxi's. Overal rijden motoren en de bestuurders hebben speciale jasjes, zodat ze goed herkenbaar zijn. Ze hebben een extra helm bij zich en vervoeren zo mensen door de favela. Ik moet er niet aan denken wat voor levendige beestenboel in die helm leeft.... Brrrrrrrr!!!
We kijken onze ogen uit en het is inderdaad een gigantisch grote favela. Overal is van alles te zien en het voelt niet heel onveilig. Al veegt Rocky als we eruit zijn toch even het zweet van zijn voorhoofd. Ik weet niet of het gespeeld is en ik wil er ook niet naar vragen. Gelukkig spreekt Rocky bijna geen Engels en ik geen woordt Portugees... Sommige dingen moet je niet willen weten.

Onze Captain regelt met Rocky de route en wij leggen ons er gewoon bij neer. Heerlijk om zelf niet te hoeven nadenken en te weten dat je toch veel van de stad te zien krijgt.
We stoppen bij het strand en we nemen allemaal een verse kokosnoot. Aangezien ik niet zo hou van kokos, ben ik niet meteen enthousiast, maar ik doe braaf mee met de rest en laat me ook een kokosnoot in mijn handen duwen, waar de barman met zijn machete de kop af gehakt heeft. Wat ik niet verwacht had, was dat een verse kokosnoot absolúút niet naar kokos smaakt!!! Wat is dat heerlijk!!! En als hij leeg is, wordt hij opengekapt en kun je de verse kokos eruit schrapen.... Wat óók niet naar kokos smaakt!!!

Langs de kust rijden we langzaam weer in de richting van het hotel en we stoppen bij wat uitzichtpunten. Uiteraard moeten we ook even ergens eten en dat doen we bij Casa de Feijoada. Feijoada is een traditioneel armeluisgerecht van Brazilië. Het is een potje met verschillende soorten vlees bij elkaar. En een heerlijke bonenhap, cassave, rijst... Heerlijk!!!
Na het eten gaan we terug naar het hotel, even omkleden en dan door naar de Suikerbroodberg. We spreken af dat Rocky ons daar nog naartoe brengt en dan mag hij weer zijn eigen dingen gaan doen. We gaan met de kabelbaan naar boven. Dat gaat in twee delen. De Captain weet precies wat de beste plekken zijn met het mooiste uitzicht, dus hij positioneert mijn vriendin en mij (twee kleintjes) iedere keer briljant op de beste plekken. Wat een uitzicht!!!
Als we naar boven gaan, schijnt de zon prachtig door de wolken op Ome Cor, die op de andere bergtop staat en waar we een fantastisch uitzicht op hebben. De foto's die ik maak, zijn korrelig, maar juist daarom ook wel heel bijzonder... Het ziet eruit als de voorkant van een CD-hoes van een hardrock-band ofzo...

Ook de tweede kabelbaan naar boven. En dan zijn we perfect op tijd voor de ondergaande zon. Beetje jammer dat het toch ook wel bewolkt is, dus een echte mooie rode hemel moeten we missen, maar het is toch heel erg mooi. De baas heeft geen woord te veel gezegd!!! Leuk is ook dat we precies bij een kleine start- en landingsbaan staan en alle vliegtuigjes die opstijgen, komen precies onze kant op. De baas heeft hilarisch commentaar op de vliegkwaliteiten van de piloten. Toch leuk, een expert mee. Ook bijzonder om van een afstandje een RTO te zien: Rejected Take Off... Die ken ik (gelukkig) alleen maar uit de boekjes en de simulator.
Langzaam gaan de lichtjes aan in de stad en het uitzicht wordt steeds mooier. Ome Cor wordt ook in de LED-verlichting gezet en lijkt bijna een spook te zijn, die waakt over de stad. En dan moeten we toch ook weer een keer naar beneden. Beneden gaan we naar een restaurantje, waar we een hapje eten. We zitten nog redelijk vol van de feijoada's, dus het wordt een klein hapje. En na het eten terug naar het hotel en dan weer naar bed, met het voornemen om morgen uit te slapen: we moeten morgen weer terug vliegen.

Maar goede voornemens zijn er ook om gebroken te worden... Om 6u ben ik weer klaarwakker... Grrrrrr!!!! Nou ja, dan maar weer aan de bak met de TRX; beetje sporten. Daarna ontbijten en dan gaan we op deze laatste, en uiteraard strálende, dag aan de wandel. We zitten per slot van rekening met het hotel echt letterlijk aan de Copacabana. We lopen samen met de Coco een stukje en komen uit bij het strand van Ipanema; eigenlijk een mooier strand dan de Copacabana, al heeft de laatste de naam. We huren stoeltjes en een parasol en we gaan nog weer voor de kokosnoten. Heerlijk genieten van de Braziliaanse zon. Wat zijn we hard aan het werk!!!
Tegen 13u lopen we terug richting het hotel, met onderweg een stopje bij een hamburgertentje. Daar krijgen we een heeeeerlijke hamburger, waarbij ik in plaats van brood grote slabladeren om mijn hamburger heen krijg.

Daarna lopen we nog een stuk over de Copacabana. We hebben besloten dat we niet meer gaan slapen voor Calling, want we willen gewoon niets missen van Rio. En slapen voor Calling lukt me eigenlijk toch nooit, dus dan benut ik liever de tijd die ik nog heb in de branding van de Copacabana.... Wat een heerlijke trip weer!!! Mag het eigenlijk niet zeggen, maar dit voelde toch stiekum weer een beetje als vakantie.... Ssssshhhhtttt......!!!