Nog een vlucht die ik heb gekregen na mijn beter-melding is de Lagos. De saaiste bestemming wat mij betreft, want we mogen er niet het hotel uit. Maar ach, een dagje zwembad hangen is geen slecht vooruitzicht...

De vlucht erheen is bijzonder druk, dus het is echt 6,5 uur buffelen. Tijdens de vlucht wordt de WK voetbal-wedstrijd Frankrijk - Nigeria gespeeld en we hebben keurig de stand tijdens de rust doorgegeven: 0-0. Tegen de tijd dat we landen is ook de eindstand bekend: 2-0 verlies voor Nigeria. We willen het graag leuk houden aan boord, dus die info houden we even achter.....

Uiteindelijk is het nog een aardige griep geweest waarmee ik na mijn Glasgow afgestapt ben. Ik ben echt twee weken uit de running geweest en heb me zelfs moeten laten testen op Dengue en Malaria. Gelukkig was dat het niet, maar alleen een goede virusinfectie.

Mijn eerste vlucht begin ik dan weer met een Dubai. Voor mij weer een nieuwe bestemming, waar ik graag nog veel van wil zien!!! Ik word echter al gauw uit de droom gehaald: het is daar overdag 44-47 graden en je komt dus niet buiten.... Zelfs de hop-on hop-off bus schijnt niet te doen te zijn....

Na mijn vakantie moet ik beginnen met twee weken reserve. Prima, ik hou wel van een spelletje "travelroulette". Wat wel lastig is, is dat ik behoorlijk verkouden ben.... En je mag eigenlijk niet vliegen met een verkoudheid.... Maar zo lang ik mijn oren kan klaren, wil ik niet flauw zijn.

De eerste dag word ik niet opgeroepen en dag twee krijg ik een oproep voor een hele riedel aan Europa-vluchtjes, beginnend met een nachtstopje Glasgow. Ik heb anderhalf uur voordat ik me moet melden, dus ik eet snel nog even, hijs me in mijn uniform en ik ga op pad.

Het is maar een heeeeeel klein stukje vliegen van Quito naar Guayaquil. Nog geen uur. En toch ben je er bijna een hele dag dag zoet mee.
Allereerst is het al heeeeeel ver rijden van het crewhotel in Quito naar de luchthaven. Dan is er enorm strenge controle op alles en er wordt ook niet zo heel snel gewerkt...

Ik mag tijdens de start in de cockpit zitten. Dat blijft een bijzonder feest. Eigenlijk had ik misschien wel vlieger moeten worden..... Vind mezelf alleen een beetje te oud voor omscholing en om nu een schuld van twee ton nog even op mijn nek te halen.... Dus ik geniet van de krenten uit de pap, dat ik dat machtig mooie beeld mag bewonderen vanaf mijn stille plek op een cockpitstoel.